مولانا سید سبط نبی فرزند سید بشیرعلی در ۲۷ شعبان ۱۲۹۸ ه ق در نوگانوان ، مراد آباد به دنیا آمد. در آن زمان اکتساب علوم دین باعث افتخار بود. والدین مولانا نیز پرهیزگار بودند و به فرزند خود علم دین می آموختند.
مولانا پس از آن که از محضر مولوی محمد حسین نوگانوی و حکیم سید ظهورالدین نوگانوی کسب علم کرد، وارد نورالمدارس امروهه شد و در محضر مولانا سید مرتضی حسین ومحمد امین حنفی به تحصیلات خود ادامه داد
در سال ۱۳۲۴ ه ق همراه با مولانا یوسف حسین به عراق رفت و نزد علما و اکابر مجتهدان نجف و کربلا درسهای متوسط و خارج را تمام کرد و به دریافت اجازههای روایت و اجتهاد موفق شد.
استادان او عبارت بودند از: مولانا سید کلب باقر جایسی، مولانا شیخ مهدی کشمیری (کربلا)، مولانا سید کاظم طباطبایی، آخوند سیدکاظم خراسانی، آقای سید ابوالحسن اصفهانی، آقا شیخ علی قوچانی، آقا سید محمدبن سید کاظم طباطبایی، آقا سید محمد فیروزآبادی، آقا شیخ ضیاء الدین عراقی، آقای شریعت، فرج الله اصفهانی، آقای ابو تراب موسوی، آقای شیخ محمد حسین حائری مازندرانی (نجف و سامرا).
در سال ۱۳۳۲ ه ق به وطن خود بازگشت و در ۹ ربیع الاول ۱۳۳۳ ه ق مدرسه باب العلم را تأسیس کرد. در نوگانوان منصب دینی و فقهی داشت. املاک خودش را سخاوتمندانه به منصب علی داد و در حسینیه مدرسه ای دایر کرد و هزینه های آن را خود متقبل شد.
مدتی بعد به دانشگاه اسلامی علیگره دعوت شد و در آن جا به سمت ریاست شعبة علوم دینی شیعه منصوب شد و به خدمات دینی خود ادامه داد و در همان جا در 1357 هجری بیمار گشت و در روز جمعه قبل از ظهر 13 ذی الحجة 1357 هجری دار فانی را وداع گفت و در علی گره به خاک سپرده شد.
عظمت روحانی و تقوای مولانا سبط نبی مورد تأیید همگان بود و فرقه های هندو، سنی و شیعه، همه با عزت و احترام از او یاد می کردند.
.png)
