مولانا سید علی نقی بن سید العلماء سید حسین ابن غفران مآب، عالمی جلیل و صاحب نفس پاکی بود. استاد در علم حساب و فاضل علوم معقول و منقول بود. صدها طالب علم را در می داد. هزاران فقیر را کمک می کرد. تقسیم وظایف و کمکهایی که از طرف سیدالعلماء انجام می گرفت همه بر عهده علی نقی بود.
مفتی محمد عباس در اوراق الذهب نوشته است:
زبدۃ العلما، معین المؤمنین، السید علی نقی جعله الله من ادلة الرشاد و رقاه الی ذروة الاجتهاد و هو من الصلحاء المدرسین (معین) للفقراء (من) الباکین فی مجالس العزاء علی خامس آل العبا۔ اعطاه الله ذهنا ثاقبا و رأیا صائبا۔ و له مهارة فی الحساب و نقابة للفضلاء و الطلاب۔
وی سفرهای متعددی داشت که سفر رامپور وی بسیار مهم بود. در آن زمان نواب کلب علی خان حاکم رامپور بود و تعصب وی مشهور بود. اما وی از مولانا علی نقی استقبال شایانی به عمل آورد و به عنوان مهمان شاهی از او پذیرایی کرد. وی در مهمانخانه شاهی بدون هیچ خوفی اذان گفت و نماز را اقامه کرد. نواب شنید ولی به احترام مولانا چیزی نگفت.
مولانا در ۲ رمضان المبارک ۱۳۱۱ هجری وفات یافت.
فرزند او هدایت حسین می‌باشد .
