استاد علما، خطیب و فیلسوف، مولانا سید محمدرضا در شمس پور شهر جونپور در سال 1298 هجری بدنیا آمد. در لكنهو به تحصیل علم پرداخت و یکی از شاگردان خاص آیت الله العظمی سید محمد باقر باقرالعلوم و مولانا ظهور حسین به شمار می رفت. سخنرانی‌های او بیشتر در مورد منطق استدلالی، فلسفه و قرآن مجید بود. او به زبانهای اردو، فارسی و عربی تسلط داشت و حدود ده هزار بیت از اشعار عربی را حفظ بود و چون به تدریس علاقه داشت در مدرسه ایمانية لكنهو تدریس می کرد، پس از آن در دبیرستان وثیقه به عنوان استاد مقرر شد.
آیت الله العظمی سید محمد باقر به او علاقه داشت و او را فردی شایسته می دانست. به همین سبب در سال ۱۳۳۳ ه ق به عنوان استاد علوم معقول در حوزه سلطان المدارس معين نمود و در آن جا منطق و فلسفه تدریس می کرد و نیز در کلاس سند الافاضل حمدالله، شرح مطالع انوار، شرح تجرید، ملاصدرا و کتابهای مهم دیگر را درس می داد.
بنا به گفته آیت الله سعادت حسین خان، مولانا محمد رضا فلسفی از سال ۱۹۰۰ تا ۱۹۱۵م مدیر حوزه وثیقه بود. از سالهای ۱۹۰۴ تا ۱۹۱۸م مجالس دهه محرم را در شهر سیالکوت سخرانی می کرد. نواب سر فتحعلی خان قزلباش وجود او را غنیمت میشمرد و او را به لاهور دعوت کرد و برای او احترام قایل بود.
دبستان فلسفه، ملاصدرا و افکار بوعلی سینا را با سادگی تمام بیان می کرد. مولانا سبط حسن و مولانا محمدرضا در آن زمان از واعظان ممتاز به شمار می رفتند.
مولانا محمدرضا در ۱۶ جمادی الثانی ۱۳۴۰ ه ق / ۱۳ فوریه ۱۹۲۲م درگذشت.
فرزندان
مولانا سید محمد، صدرالافاضل؛ مرحوم
مولانا سید علی صدرالافاضل که مدرک فوق لیسانس نیز داشت.
