در میان رؤسای امروهه، آل محمد فرزند حاجی اصغر حسین از علمای بزرگ و مالکین عمده به شمار می رفت.
در محضر علمای امروهه به تحصیل علم پرداخت، آنگاه به لكنهو، نجف و کربلا رفت و مصدر خدمات دینی قرار گرفت. از درباریان حکومت وقت به شمار می آمد و به علاوه در شهرداری نمایندگی مردم را برعهده داشت.
در سالهای ۱۲۹۸ ه ق و ۱۳۰۰ و ۱۳۲۴ چندین بار به زیارت حج نایل آمد. زبانهای عربی و فارسی و نیز ادبيات اردو را بخوبی می دانست و بدون تأمل شروع به نوشتن می‌کرد. تقریظی به زبان عربی و فارسی (ترجيع) بر عبقات الانوار نوشت. نامه ای بدون نقطه و همچنین خطبه ای بدون الف برای شیخ محمد مازندرانی ارسال داشت و مورد تحسین وی واقع شد.
مولانا آل محمد در تاریخ 9 شوال ۱۲۳۴ ه ق متولد شد و در ۱۳۲۵ ه ق درگذشت.
تصانیف
تصانیف او عبارتند از:
۱- سبحة الجواهر (احوال علما)
۲۔ طعن النصول (واقعة عثمان)
٣- دافع الشکوک و الدوها (امامت)
۴۔ مثنوی نان خشک (فارسی، عربی)
۵- حلية الأوليا در بحث متعة النساء
۶- القام الاحجار في افواه الاشرار (رد اعتراض بر عزای امام)
۷- زاویه هاويه (در مطاعن معاویه)
۸- گلزار جنت (تصویر کربلا)
۹- سرمد الهموم في جواز البكا على الحسين المظلوم
۱۰- در شهوار در احوال نور رسول مختار
۱۱۔ مثنوی سبعه سیاره در معجزات جناب امیر
۱۲ - دستور الخيول در علاج اسبان
۱۳۔ غضب البتول
۱۴۔ درة البيضاء في اثبات حق فاطمة الزهراء (اردو)
۱۵- تفسير بعضی از آیات قرآن
۱۶- نتایج فکریه (در ابطال خلافت)
۱۷- دوغازه شاهد (در نفی عروسی قاسم)
۱۸- الذرالمضي (اصول دین، عربی)
۱۹- بیان حاسم (در نفی عروسی قاسم)
.png)
