از میان علمای بزرگ و مشهور شبه قاره هند، علامه غلامحسنین کنتوری را می توان نام برد. اگر چه شرح حال وی در بعضی کتب منتشر شده، اما باز هم نتوانسته منعکس کننده خدمات مهم او باشد.
علامه کنتوری در علوم و زبانهای مختلف متبحر بود و به عربی تسلط کامل داشت. و نیز از نویسندگان فارسی زبان به شمار می آمد.
علامه غلامحسنین کنتوری در ۱۷ ربیع الاول ۱۲۴۷ ه ق در کنتور به دنیا آمد. وی در کودکی تحصیلات ابتدایی را به پایان رساند و در سال ۱۲۵۴ ه ق به لكنهو رفت و در مدرسه شاهی به تحصیل مشغول شد، در سال ۱۲۶۲ ه ق با دختر مفتی محمد قلی ازدواج کرد.
از استادانی بزرگ مانند ممتاز العلماء سید تقی و سید احمد علی محمد آبادی و همچنین سید حسن علیین مکان به دریافت اجازاتی نایل آمد.
در سال ۱۸۶۲م به بیماری فلج مبتلا شد و در همان حال خواب دید که دو زن مسیحی انجیل را به دست گرفته اند و می گویند که اگر دین مسیح را قبول کنی فورا شفا خواهی یافت. با شنیدن این گفته بسیار ناراحت شد به طوری که حرارت بدنش بشدت بالا رفت و از عرق خیس شد و در نتیجه از بیماری فلج نجات یافت.
وی به تأسیس مدرسه و نیز انتشار روزنامه ای به نام الاخبار اقدام کرد و کارخانه های ساعت سازی و صابون سازی را به راه انداخت و چاپخانه ای تأسیس کرد که انتشار تفسیر ممتازالعلماء سید تقی محصول این چاپخانه است و مدتها رساله ای به نام - تهافة الفلاسفه - به چاپ می رسانید، داعی اتحاد شیعه و سنی بود و با علمای سنی کار می کرد. چنان که در تدوین ندوة العلماء با مولانا شبلی همکاری داشت.
در زمینه علوم قرآنی، حدیث، فقه، اصول، موسیقی، شیمی، علم جفر، تشریح الأعضاء، فیزیک، فلسفه، طب و غیره در سطح عالی بود. «قانون شیخ» را به صورتی فصیح به زبان اردو ترجمه کرد. یکی از کتابهای او انتصار الاسلام است که در علم کلام میباشد و مطالعه آن برای متفکران اسلامی بسیار مطلوب است. ظاهر او مانند علما نبود ولی کارهای علمای بزرگ در طریق دین و مذهب را بخوبی انجام میداد. وی در حالی که طبابت میکرد مقالات فراوانی در روزنامه ها و مجلات کشور به چاپ می رساند و به هر گونه اعتراضات عليه اسلام پاسخ می گفت.
تجربیات علمی، تحقیقات طبی و مباحث فلسفی از کارهای روزمره وی بود.
علامه غلامحسنین در ۱۳ ربیع الاول ۱۳۳۷ ه ق / دسامبر ۱۹۱۹م در فیض آباد درگذشت و در کنتور به خاک سپرده شد.
فرزندان
مولوی تصدق حسین
مولوی محمد علی
.png)
