Syed Mohammad Saeid Saeidul Millat

ایشان در ۸ محرم ۱۳۳۳ ه ق در لكنهو به دنیا آمد و از همه برادران و خواهران کوچکتر بود. به همین مناسبت به او محبت می کردند و در محیطی گرم و صمیمی تربیت یافت، تحصیلات ابتدایی را در محضر استادانی از جمله برادر بزرگ خود نصیرالملة و نیز در نزد خواهرانش به پایان رساند. آنگاه به آموختن دروس متوسطه و نصاب اعلا پرداخت و درسهای بعدی را در محضر مولانا سید حامد حسین معروف به سید و مولانا امجد حسین و مولانا مظفر علیخان و مولانا سید ظهور حسین و نیز نزد پدرش تکمیل کرد و در همان زمان در امتحان فاضل ادب (بالاترین امتحان در عربی) در دانشگاه لكنهو شرکت کرد و با موفقیت به دریافت مدارک لازم نایل آمد.

وی در سال ۱۹۳۲م برای درس عالی و خارج فقه و اصول به عراق سفر کرد و از طرف حجج اسلام آقای شیخ عبدالحسين رشتی، آقای شیخ ابراهیم رشتی، آقای سید حسن بجنوردی، آقای سید جواد تبریزی، آقای شیخ ضیاءالدین عراقی و مرجع اكبر سید ابو الحسن اصفهانی رحمهم الله اسناد و اجازات اجتهاد را دریافت کرد و در شعبان ۱۳۵۶ ه ق به وطن خود بازگشت.

مولانا محمد سعید، علاوه بر تحصیل علوم در نجف اشرف دو کتاب به زبان عربی، به نامهای: «الامام الثاني عشر» و «مدينة العلم»، تلخیص عبقات را نوشت که هر دو کتاب در عراق به چاپ رسید.

وی تقریبا پنج سال با آقای ناصر الملة در لكنهو همکاری کرد ولی در سال ۱۹۳۹م به خاطر شرکت در راهپیمایی که برای شیعیان برگزار شده بود، به مدت سه ماه به زندان افتاد.

مولانا محمد سعید از سال ۱۹۴۳م اوقات خود را در کتابخانه سپری می کرد و به کارهای تصنیف و تالیف و برگزاری محافل و مجالس و پاسخ مسایل می پرداخت و در ضمن فقه و اصول نیز تدریس می کرد.

آماده کردن وعظ در هر جمعه و بعضی از سخنرانیها در مسجد کوفه کاظمين لكنهو نیز بر عهده او بود و او مطابق رسم قدیم خطبه های جدید و سخنرانیها را نوشته روی منبر می خواند.

وی به زیارت مدینه منوره مشرف شد و تصمیم گرفت که قبرهای ویران بقیع را تعمیر کند و برای انجام این کار با حکومتهای ایران، پاکستان، هندوستان و عربستان سعودی مذاکرات مدبرانه ای را آغاز کرد و به هدف خود نزدیک شده بود که اجلش فرا رسید. وی در ۱۱ سپتامبر ۱۹۶۷م با دکتر ذاکر حسین و در ۱۵ سپتامبر با اندرا گاندی ملاقات کرد و سفیر ایران هم از او دعوت به عمل آورده بود اما وی عذرخواهی کرد و به طرف زادگاهش روانه شد، که اجل او را مهلت نداد و در ۱۲ جمادی الثانی ۱۳۸۷ ه ق در مسیر برگشت و در قطار درگذشت.

حسب دستور علمای لكنهو میت را در کنار دریا غسل دادند و در میدانی وسیع در میان چهل هزار نفر نماز بر او خواندند و جسدش را در کربلای امداد حسین خان به امانت سپردند، سپس به آگره حمل کردند و در نزدیکی مزار شهید ثالث به خاک سپردند.

مولانا محمد سعید چندین بار به ایران و عراق و نیز به کراچی سفر کرد و دو بار به لاهور رفت. وی در سال ۱۹۶۷م به نوشتن کتابی حجیم به نام «مسانيد العصمة» که درباره حدیث بود پرداخت و در عین حال سرگرم تعمیر مزارات جنة البقيع بود. زندگی او در مرمت مساجد و قبور گذشت؛ وی رئیس هیأت امنای کالج شیعه بود و خدمات مهم انجام داد. امتحانات سالیانه جامعه سلطانیه را نظارت می کرد و بعلاوه عضو هیات دانشگاه لكنهو بود و مزار شهید ثالث در آگره را تعمیر کرد و به نوسازی عمارات و آباد کردن بازار نوری پرداخت که از کارهای زنده و جاوید مولانا محمد سعید به شمار می رود.

شعرای پاکستان، هند، ایران و عراق درباره او مراثی زیاد سرودند و روزنامه نگاران به شرح حال او پرداختند.

یک دختر و سه پسر یادگار آن مرحوم بودند. فرزند ارشدش مولانا سید علی ناصر، وارث و مسندنشین اجداد خود بود، وی در سال ۱۹۴۶م متولد شد و هم اکنون مسؤوليتهای بزرگی را برعهده دارد.

الامام الثاني عشر (عربی، چاپ نجف، ۱۳۵۵ هق / ۱۹۳۶م) این کتاب جزو دروس دانشگاه علی گره است

مدينة العلم (چاپ نجف، تلخیص از عربی)،

حدیث انا مدينة العلم و على بابها از عبقات الانوار

شرح خطبه حضرت فاطمة الزهراء (عربی، خطی)

عبقات الانوار فی مناقب ائمة الاطهار (فارسی)

المناصب، حدیث من ناصب عليا فقد كفر (خطی)

الخيبر حدیث لاعطين الراية غدا (خطی)

خطبات و مقالات عربی و اردو به تعداد زیاد (خطی)

مسانید العصمة : (مجموعه ای عظیم مشتمل بر احادیث و اقوال منقول از هر امام و خطبات آنان، که در ۵۴ جلد آماده شده است؛ این کتاب از نظر روایت، درایت و جمع و تدوین حدیث کارنامه ای حیرت انگیز است و به خاطر این کار زحمت و ذوق سعيد الملة یادآور مجلسی و سید رضی است.)

حواشی و افادات مختلف، همه اینها در کتابخانه ناصریه لكنهو محفوظ و موجود است.

نوه علامه میر حامد حسین هندی اعلی الله مقامه الشریف همانند جد خود که محافظ تشیع و کلام شیعی بود، سید محمد سعید نیز یکی از کسانی بود که برای تعمیر و بازسازی مرقد ائمه مظلوم بقیع علیهم السلام اقدام نمود و در مسیر موفقیت بود که اجل مهلت نداد و رحلت نمود و تمام کوشش های وی به نتیجه نرسید و نا تمام ماند.

برای بازسازی بقیع علمایی همچون علامه محمد‌حسین حائری اصفهانى معروف به صاحب الفصول نیز اقداماتی انجام داده بودند ولی بعد از پاکسازی تختریب بقیع وو مشخص نمودن قبور ائمه علیهم السلام، این اقدام نیز ناتمام مانده بود. 

سید محمد سعید نیز با جدیت تمام شروع به پیگیری این امر نمود. این عالم وارسته شبانه روز در مسیر این هدف مقدس در کنار دیگر فعالیت های خود پیگیر بود و در این مسیر با دولت های ایران، پاکستان و هند و عربستان مذاکرات نمود همچنین با شخصیت های مختلف و موثر جلسات برگزار کرد و با جلب رضایت دولت عربستان موفق شد کار ساخت ضریح را در هند شروع کند.
بعد از تکمیل ضریح مطهر که عکس آن نیز در اینترنت مشهور است از هندوستان حرکت نمود و در مسیر به پاکستان رسیده بود که سید محمد سعید در هند وفات کردند و این پروژه متوقف شد همچنین ضریح ساخته شده در پاکستان ماند.