سید ابوالحسن فرزند مولوی نیاز حسن برستی حیدرآبادی حدود سال ۱۲۸۰ ه ق در حیدرآباد دکن، به دنیا آمد. بعد از پایان آموزشهای ابتدایی و یادگیری صرف و نحو و منطق در محضر مولوی سید اکابر حسین زیدپوری، در سال ۱۲۹۹ ه ق به لكنهو رفت اما بزودی بازگشت و در موطن خود در محضر حسام الاسلام نثار حسین و پدر خود به دروس معقول و منقول پرداخت، آنگاه به عراق رفت و پس از تحصیلات عالی و اخذ اجازات از آقای شیخ محمدحسن مامقانی و آقای شهرستانی به وطن خود بازگشت.
مردم حیدرآباد از خدمات شایسته او در راه تبلیغ دین قدردانی کردند، چرا که او نمونه ایثار و اخلاق بود و سخنرانیهایش تأثیر و جاذبه خاصی داشت و به همین خاطر به آفریقا سفر کرد و مدتی در آن جا بود. در ترمیم و تعمیر مسجد پدری خود در حیدرآباد، کوشید و در اعتلای تبلیغات دین سعی بلیغ مبذول داشت.
از تصانیف او می توان مخزن طهارت، تقريب الشرع مع اجازات، (چاپ ۱۳۱۳ ه ق) را نام برد.
