در اللهآباد، نواب شجاع الدوله وی را به عنوان مربی پسرش سعادت علی خان منصوب کرد. در آنجا سید دلدار علی نقوی جوان، که بعداً به غفران مآب معروف شد و به مقام مرجعیت فقهی شیعیان هند رسید، هم نزد او علوم عقلی فرا گرفت. در زمان نواب آصف الدولا، علامه کشمیری به عنوان سفیر سلطنت اوده در شرکت تجاری هند شرقی بریتانیا در کلکته منصوب شد. وی در آنجا زبان یونانی، لاتین و انگلیسی را آموخت و ترجمه آثار علمی دانشمندان اروپایی را به عربی آغاز کرد تا از این طریق فاصله بین جامعه علمی اروپا و جامعه آموزشی هند را پر کند. علم در قرن هجدهم در اروپا به دلیل بحثهای عمومی در قهوهخانهها، میخانهها، مغازهها، نمایشگاهها و سایر مکانهای عمومی شکوفا شده بود. با پایان قرن هجدهم میلادی، کلکته به یکی از مراکز اصلی مبادلات فرهنگی تبدیل شده بود که در آن چندین کار علمی بزبان انگلیسی مانند "مقدمه ای بر برق" اثر جیمز فرگوسن، "رساله ای کامل دربارهٔ برق" و "مقاله ای دربارهٔ نظریه و تجربات برق پزشکی" اثر تیبریوس کاوالو، مقالههای جورج آدامز در مورد برق، کتاب "هوای مصنوعی" اثر توماس بددوس، کتاب "شیمی" ژان آنتوان چاپل و مجلات علمی مانند "مجله فلسفی" در دست انتشار بود. اعضای انجمن علمی آسیایی که توسط ویلیام جونز در سال ۱۷۸۴ تأسیس شد، مباحثی دربارهٔ فلسفه می برگزار کردند.
سایمون شفر میگوید:
"تفضل صبحهای خود را به شرح علوم اسلامی و تدرس ریاضی میگذراند. بعد با همکاران انگلیسی ناهار میخورد؛ و بعد از ظهر به درس فقه و تقابل مذاهب اسلامی میپرداخت. وی برای تسلط بر زبان شرکت، خواندن کتاب "تاریخ انگلیس" را شروع کرد اما بعداً ترک کرد. همکار سابق وی ویلیام بلین، که بعداً در لکهنو پزشک شد، به عنوان یک مترجم عمل میکرد: بلین به اندرسون گفت که تفضل "بهطور کلی هر روز یک ساعت یا دو ساعت با من به خواندن کتابهای انگلیسی میپردازد … او به علم نجوم علاقه بیشتری دارد … شما میتوانید چند کتاب در آن علم یا در شاخههای بالاتر ریاضیات مدرن برای او ارسال کنید." سفیر محترم شروع به کار بر روی مواد چالش برانگیز و سودمندتر کرد که عمدتاً از طریق آقای بارو و دوستانش بدست میآمد. اینها شامل متون متعارف ریاضیات قرن هجدهم میلادی و مکانیک نظری بود، مانند کتاب ویلیام امرسون (چاپ ۱۷۶۹ میلادی)، که نظرات گالیله را ارائه میداد. تفضل همچنین رساله جبر توماس سیمپسون (چاپ ۱۷۴۵ میلادی)، استاد ریاضیات در آکادمی وولیچ، و رساله مقاطع مخروطی گیوم د لهپیتال (چاپ ۱۷۰۷ میلادی) ریاضی دان فرانسوی را آموخت."
آثار
وی موارد زیر را تألیف کرد:
شرح رساله مقاطع مخروطی آپولونیوس
دو رساله در جبر
شرح رساله مقاطع مخروطی دیوفانت
ترجمه از کتاب اصول ریاضی فلسفه طبیعی اثر آقای آیزاک نیوتون
کتابی در مورد فیزیک
کتاب نجوم غربی
سایمون شفر مینویسد:
"تلاش وی برای ترجمه کتاب نیوتون قطعاً چشمگیر بود. در زمان ورود تفضل به کلکته، تنها یک ترجمه انگلیسی (اندرو موت، ۱۷۲۹) و یک ترجمه فرانسوی (مارکیز د شاتله، ۱۷۵۹) از کتاب لاتینی نیوتون وجود داشتهاست. به نظر میرسد این پروژه از اواسط سال ۱۷۸۹ آغاز شده و مدتی با تشویق روبن بورو ادامه یافتهاست. در سپتامبر ۱۷۸۹ ویلیام جونز به ویلیام پالمر، سفیر انگلیس در دربار سندیا (امپراتور مراتا)، گفت که دوستش تفضل در حال ترجمه کتاب نیوتون است. گزارشات پیشرفت کار توسط تفضل به اندرسون و توسط بورو به شور ارسال میشد. بورو پیشنهاد کرد که ترجمه همراه با شرح بورو باشد. وی در نوامبر ۱۷۹۰ در یک جلسه انجمن علمی آسیایی گزارش داد که "زمان اندکی که میتوانستم صرف نوشتن شرحی بر آثار نیوتون و توضیح آن برای یک بومی بسیار مبتکر (علامه تفضل)، که آنها را به عربی ترجمه میکند، کردم." برای تفضل این فرصتی برای تسلط بر منابع نجوم نظری انگلیس بود."
برخی از این کتابها در حوزههای علمیه شیعه در اوایل قرن نوزدهم در لکهنو تدریس میشد. جانشین وی، سعادت علی خان دوم، رصدخانه ای را در لکهنو تأسیس کرد. نواب غازی الدین حیدر و نواب نصیرالدین حیدر از یادگیری علم مدرن حمایت میکردند.